Żeliwo ciągliwe

Dlatego jego skład jest podobny do białego żeliwa, z nieco większą ilością węgla i krzemu. Żeliwo ciągliwe zawiera grudki grafitu, które nie są prawdziwie kuliste, jak w żeliwie ciągliwym, ponieważ powstają w wyniku obróbki cieplnej, a nie podczas chłodzenia ze stopu. Żeliwo ciągliwe powstaje poprzez najpierw odlewanie białego żelaza, tak aby uniknąć płatków grafitu, a cały nierozpuszczony węgiel występuje w postaci węglika żelaza. Żeliwo ciągliwe zaczyna się jako odlew z białego żeliwa, który jest obrabiany cieplnie przez dzień lub dwa w temperaturze około 950 °C (1740 °F), a następnie chłodzony przez dzień lub dwa. W rezultacie węgiel w węgliku żelaza przekształca się w grudki grafitu otoczone matrycą ferrytu lub perlitu, w zależności od szybkości chłodzenia. Powolny proces pozwala napięciu powierzchniowemu na utworzenie grudek grafitu, a nie płatków. Żeliwo ciągliwe, podobnie jak żeliwo ciągliwe, posiada znaczną ciągliwość i wytrzymałość, ponieważ łączy grafit kulkowy i matrycę metaliczną o niskiej zawartości węgla. Podobnie jak żeliwo ciągliwe, żeliwo ciągliwe wykazuje również wysoką odporność na korozję i doskonałą obrabialność. Dobra zdolność tłumienia i wytrzymałość zmęczeniowa żeliwa ciągliwego są również przydatne do długiej eksploatacji w silnie obciążonych częściach. Istnieją dwa rodzaje żeliwa ciągliwego ferrytycznego: czarnosercowe i białosercowe.

Jest często stosowany do małych odlewów wymagających dobrej wytrzymałości na rozciąganie i zdolności do zginania bez pękania (ciągliwość). Zastosowania żeliwa ciągliwego obejmują wiele niezbędnych części samochodowych, takich jak nośniki mechanizmu różnicowego, obudowy mechanizmu różnicowego, pokrywy łożysk i obudowy przekładni kierowniczej. Inne zastosowania obejmują narzędzia ręczne, wsporniki, części maszyn, osprzęt elektryczny, złączki rurowe, sprzęt rolniczy i sprzęt górniczy.